Twintig jaar na mijn geboorte in Rotterdam begon ik in 1973 aan mijn lange reis door Afrika. Tien jaar later werd ik correspondent. Een reis met geen einde.
Een reis is als een mens; er zijn er niet twee gelijk
Er zijn er niet twee hetzelfde
I am the son of the road,
my country is the caravan,
my life the most unexpected
of voyages. Leo Africanus (1485-1554)
Lord, I was born a ramblin’ man,
try to make a living and
doing the best I can.
But when it is time for leaving,
I hope you understand,
that I was born a ramblin’ man. Allman Brothers
————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Curriculum Vitae
Geboren 23-5-1953 in Rotterdam, Nederland
1973/1976 Freelance reiziger in Afrika, Latijns Amerika and Azië
1976/1979 School van Journalistiek in Utrecht, Nederland.
1979/1983 Redacteur Afrika op hoofdkantoor NRC-Handelsblad in Rotterdam, Nederland
1983/…. Afrika correspondent, woonachtig in Nairobi, Kenia voor NRC-Handelsblad, NOS Radio 1
1996 Winnaar Dick Scherpenzeel Pers prijs
2007 Winnaar Prijs Journalist voor de Vrede
2014 Winnaar Lira prijs voor de Beste Correspondent van 2013
Versloeg grote Afrikaanse gebeurtenissen de afgelopen kwart eeuw, zoals de Ethiopische honger in 1984/85, de oorlog in Mozambique(jaren tachtig), de val van Mengistu in Ethiopië(1991), het begin van de burgeroorlog in Somalië(1991/1992), het conflict in Zuid Soedan sinds 1983, de Rwandese genocide(1994), de laatste maanden van Mobutu in Zaire(1996), de invasie van DRCongo(1998), Darfur(2004), oorlog in Mali(2012-2013) en uitbraak ebola in Liberia en Sierra Leone (2014-2016)
Auteur van vier boeken over Afrikaanse zaken:
Kraal in Nairobi
Bittereinders en de Vloek van de Nijl werden genomineerd voor de Bob den Uyl prijs
Documentaire
Mijn Zwarte Moeder van Fred van Dijk, uitgezonden 29 maart 2007
Schepper en Co, een lang tv interview uitgezonden 7-2-2015 door NCRV/KRO
Dag Koert, ik zat kort met jou op school (of eigenlijk andersom 😉 ), in Breukelen. Ik heb er goede herinneringen aan. Mijn vader was rector. Herinner je je mij nog? Groet, Heleen
Dag Heleen,
maar zeker herinner ik me je. Hoe vergaat het je tegenwoordig?
Goedemiddag meneer Lindijer,
In het kader van mijn Masterscriptie voor Political Science: International Relations zou ik graag met u in contact komen en een interview met u afnemen. Ik doe op dit moment onderzoek naar de effecten van verslagdoen van en in conflictgebieden op het welzijn van journalisten. Daar is al het een en ander over geschreven, maar de bestaande onderzoeken zijn vrijwel uitsluitend kwantitatief. Er wordt in deze onderzoeken vaak gebruik gemaakt van vragenlijsten, waaruit een bepaalde score uit komt. Die score bepaalt dan of je aan een stoornis als PTSD of depressie lijdt.
Het ‘welzijn’ van journalisten wordt in de literatuur vaak bijna gelijkgesteld aan ‘geen last hebben van PTSD of depressies’. Dit is in mijn ogen de eerste tekortkoming van het bestaande debat binnen de wetenschap; het feit dat iemand geen last heeft van PTSD of depressie betekent niet dat zijn/haar welzijn niet op een andere manier wordt beïnvloed door de ervaringen die hij/zij heeft meegemaakt.
PTSD wordt ‘gemeten’ door middel van het gebruik van de Revised Impact of Events Scale (IES-R), depressies worden gemeten door Beck Depression Inventory Revised (BDI-II). Via deze link een voorbeeld van hoe zo’n vragenlijst eruit ziet: https://www.aerztenetz-grafschaft.de/download/IES-R-englisch-5-stufig.pdf
Ik zet in mijn onderzoek vraagtekens bij het kwantificeren van klachten als PTSD en depressie. In mijn ogen doet het omzetten van dit soort klachten in kwantitatieve data namelijk tekort aan het leed wat mensen daadwerkelijk ervaren. Het menselijke aspect wordt hierdoor in mijn ogen onderbelicht. Bovendien wordt er van onder meer PTSD en depressie en de diagnose daarvan gezegd dat dit Westers bevooroordeeld is, wat weer vragen oproept over de toepasbaarheid van deze diagnoses.
Met mijn onderzoek wil ik op een kwalitatieve manier data toevoegen aan het bestaande wetenschappelijke debat. Om aan die data te komen wil ik (freelance) journalisten gaan interviewen. Mijn aanname is namelijk dat, los van de behoefte daaraan, freelance-journalisten vaak niet beschikken over geinstitutionaliseerde nazorg voor het werk wat zij doen (in de vorm van psychologische hulp, bijvoorbeeld), en dat zij – wellicht mede daardoor – juist meer last zouden kunnen hebben van bepaalde (psychologische) klachten.
De interviews zijn zeer open. Ik heb een aantal leidende vragen, maar het gaat mij erom dat mensen hun verhaal kwijt kunnen. Ik probeer daarom zo weinig richting te geven aan het interview. Verder zal ik alle respondenten anonimiseren als daar behoefte voor is.
Tot nu toe heb ik met een aantal Afrika-Journalisten gesproken, en zij geven aan dat psychologische klachten (burnouts, depressies, PTSD, etc.) een serieus probleem vormen voor (freelance-)journalisten. Met mijn scriptie wil ik dit probleem daarom ook aan het licht stellen.
Hiermee hoop ik u een kijkje te hebben gegeven van hoe mijn onderzoek eruit ziet. Als u openstaat voor een interview hoor ik dat heel graag. Ook als u hier niet voor openstaat, als u denkt dat ik nog tekortschiet op bepaalde fronten, of als u nog meer informatie behoeft, zou ik dat graag vernemen. Ik ben goed te bereiken per mail (g.bocha7@gmail.com) of per telefoon (06-34327378).
Met vriendelijke groet,
Gregor Bocharewicz
Je kunt me bereiken op lindijerkoert@gmail.com
Ik was in Khartoum en zie nu je email pas