De Hoge Raad keurde zaterdag 30 maart unaniem de verkiezingsoverwinning goed van Uhuru Muigai Kenyatta. De rechters achtten het bewijs voor fraude onvoldoende om de hele verkiezingsuitslag in twijfel te trekken.
Kenyatta is een rijkeluiszoontje en discipel van de autoritaire ex-president Daniel arap Moi (1978-2002). Hij versloeg Raila Odinga, een straatvechter en voorman bij acties voor meer politieke vrijheid in de afgelopen twintig jaar. Hervormers en leden van burgergroepen vrezen dat met de verkiezing van Kenyatta de politieke klok wordt teruggezet.
De hervormers verwachten groeiende intolerantie van de overheid en meer macht voor schimmige tribale en economische patronagenetwerken. Ze vrezen dat burgergroepen gefinancierd met Westers donorgeld zullen worden verboden.
Enkele burgergroepen stapten eerder naar de rechter om Kenyatta te verbieden deel te nemen aan de verkiezingen, omdat hij door het Internationaal Strafhof is aangeklaagde wegens misdaden tegen de menselijkheid bij het verkiezingsgeweld van 2008. Odinga en de hervormers waren de drijvende kracht achter de in 2010 per referendum aangenomen nieuwe grondwet. Kenyatta had grote twijfels over deze liberale grondwet en zijn vice-president William Ruto was zelfs fel tegen.
Uhuru werd in 1961 geboren toen zijn vader Jomo Kenyatta gevangen zat bij de Britse kolonisten. Die hadden op basis van valse getuigenverklaringen Jomo veroordeeld wegens vermeend leiderschap van de rebellengroep Mau Mau. Zijn aanhangers zien een parallel met het heden: Uhuru nam het in 2008 als krijger voor zijn stam op tijdens het verkiezingsgeweld en is op basis van valse getuigenissen aangeklaagd door het Strafhof, een westers complot.
Volgens het Strafhof namen strijders van Uhuru’ Kikuyu-stam het op tegen Kalenjins aangevoerd door William Ruto. De twee rivalen sloten voor deze verkiezingen een verbond en wonnen op het nippertje ruim 50 procent van de stemmen. Hun alliantie riekt naar politiek opportunisme. Want Kikuyu’s en Kalenjins zijn sinds de onafhankelijkheid elkaars rivalen wegens ruzies over grondbezit. Het is de vraag of het gelegenheidshuwelijk tussen Uhuru en Ruto stand houdt.
Kenyatta maakt een frisse indruk tussen de doorgaans bejaarde Keniaanse presidenten. Hij heeft het aanzien van een fatsoenlijk politicus tussen zijn vaak corrupte en soms gewelddadige collega’s. Hij vergeleek het verschil tussen hem en de 68 jaar oude Odinga met het onderscheid tussen het digitale en analoge tijdperk. „Kenia heeft een nieuw begin nodig”, zei hij tijdens de campagne.
Toch is een radicale breuk met het verleden niet waarschijnlijk. Van de vier presidenten sinds 1964 zijn er nu drie Kikuyu’s. Kenyatta erfde zoveel land van zijn vader dat hij nu de grootste grondbezitter van Kenia is en de rijkste man van het land, met belangen in hotels, de zuivelindustrie, de media en verzekeringsbedrijven. Door de zaak voor het Strafhof zullen de betrekking met het Westen op de proef worden gesteld.
Kenyatta studeerde in Amerika en toonde aanvankelijk weinig interesse in de Keniaanse politiek. In 1997 werd hij in de race voor een parlementszetel verslagen en in 2002 schoof aftredend president Moi hem naar voren als opvolger. Hij werd echter verslagen door een coalitie van hervormers geleid door Mwai Kibaki. Hij toonde zich een hoffelijk verliezer en maakte naam als jonge democraat.
In de regering van aftredend president Kibaki was hij minister van Financiën en vicepremier. Vermoedelijk zijn grootste fout was dat hij zich, zoals bijna alle politici destijds, in de waanzin van de stammenstrijd in 2007 en 2008 liet meeslepen. Daarom wordt hij steevast in de Keniaanse media met een voetboei van het Strafhof afgebeeld.
